Maart 2023 is de partner waarmee ik zo vreselijk veel heb meegemaakt
en lief en leed heb gedeeld na een kort ziekbed overleden aan de gevolgen van alvleesklier kanker.
Het is vreselijk geweest te moeten aanzien hoe ze steeds zieker werd,
steeds meer gewicht verloor als gevolg van ondervoeding
en gruwelijke misselijkheid.
Toch is ze steeds, tot op het einde, de laatste snik, ongelovelijk krachtig geweest
en heeft ze met haar ongekend grote wilskracht de situatie steeds het hoofd geboden.
Ze dacht haar hele leven altijd eerst aan de behoeften van de mensen om haar heen en haar familie,
ondanks dat gebeurtenissen in de familiesfeer haar diep hebben geraakt en ongelovelijk veel verdriet hebben gedaan.
Wij kenden elkaar al 45 jaar en hebben 19 jaar samen opgetrokken sinds 2004.
Allereerst heeft ze zonder nautische ervaring de vaardigheden opgedaan om als matroos het voordekwerk
aan boord woonschip Siebrith te doen.
Later heeft ze tijdens onze reizen geleerd zelfstandig te functioneren
in Latijns-Amerikaanse landen waar ze aanvankelijk de taal niet machtig was.
Ook het Spaans heeft ze in die periode, soms uit pure noodzaak, zichzelf moeten aanleren.
Vervolgens heeft ze zich ook nog ontwikkeld tot roerganger op een zeiljacht op de Atlantische Oceaan.
Ik heb veel van haar gevraagd, maar ze heeft ook veel ongelovelijke en intense ervaringen opgedaan.
In de laatste jaren van haar leven heeft ze het nog voor elkaar gekregen op eigen kracht een MBO-opleiding verpleegkunde te voltooien en heeft ze de droom die ze van jongs af aan had kunnen verwezenlijken.
Ze heeft nog twee jaar in de verzorging gewerkt naast haar behoorlijke drukke baan bij een milieu adviesbureau.
Nu, bijna 9 maanden na haar overlijden, lijk ik de periode van hele heftige rouw en immens verdriet achter me te hebben gelaten.
Wel ervaar ik op onverwachtte momenten nog verdrietige momenten
Het onderstaande fragment, afkomstig uit een VPRO serie waarin Stef Biemans de verschillende facetten van de liefde belicht zoals die in Latijns-Amerika worden geleefd,
vertelt hoe ik me voelde en nog steeds soms voel.
Het is een mariachi klaagzang opgevoerd voor een vrouw die haar man en de vader van haar zoontje verloor ten gevolge van bende geweld in Mexico City.
Het kan altijd nog erger besef ik dan.
In Latijns-Amerika wordt verdriet overigens net zo intens en met evenveel passie beleefd als vreugde.
Een ander beroemd mariachi nummer, "Con Tigo Aprendi" van Armando Manzanero, is door Joris Linssen naar het Nederlands vertaald:
Met jou heb ik geleerd. YouTube
Het was een lievelingsnummer van Marja en is op mijn verzoek gespeeld bij de crematie.
