|
|
Praktische informatie voor de reiziger
De voertaal is Spaans, slechts weinigen spreken of begrijpen Engels.
Het is wel mogelijk te reizen zonder actieve beheersing van het Spaans,
maar enige taalvaardigheid is wel aangenaam.
De dollar is niet langer een wettig betaalmiddel hoewel meestal
wel geaccepteerd. Bij iedere bank (ook op de luchthaven) kan echter voor zowel dollars
als euro's pesos convertible worden gekocht. Pinpas werkt niet, creditcard alleen bij de bank
(niet elke soort wordt geaccepteerd).
De euro biedt een voordeel, op het wisselen van dollars staat
10% Amerikanen toeslag (strafkorting). Ook kan bij de bank de pesos national
worden gekocht, het lokale betaalmiddel. Handig om 10 dollar pesos
aan te schaffen om b.v een sinaasappelsap of broodje te kopen. Verder
doe je er niet veel mee.
Het meeste dat je wilt kopen of wilt doen kost dollars (pesos convertible).
Een visum is verplicht en moet vooraf worden aangeschaft.
Een visum is een maand geldig en kan alleen terplekke
(Havana) worden verlengd (met max 1 maand denk ik).
Dit is een gecompliceerde bezigheid,
waar twee dagen voor moeten worden uitgetrokken tenzij men als volgt
te werk gaat : schaf in een bank die deze verkoopt voor 25 dollar
speciale postzegels aan (no kidding !!!). Zorg om negen uur bij de immigratiedienst
in een buitenwijk van Havana te zijn met paspoort, visum en ticket
(en postzegels). Met enig geluk regel je je zaken voor de middag.
Om 11.30 worden geen nieuwe klanten meer geaccepteerd,
de vraag is echter of je daar achter komt voordat je een paar
uur voor niets hebt staan wachten.
De goedkoopste manier om te vliegen is met een chartervlucht
op een resortbestemming. Laat na de eerste nacht het resort
voor wat het is en neem een taxi naar de dichtstbijzijnde
grotere stad. Vandaar kan men met openbaar vervoer het hele
land bereiken. Een vlucht op Havana is duurder maar heeft het voordeel
dat je diezelfde avond in Havana rondhuppelt. Neem van de luchthaven
een reguliere (staats)taxi voor 25 dollar. Andere aanbiedingen zijn meestal
niet goedkoper, minder aangenaam en illegaal.
Gebruik van drugs is in Cuba ten zeerste af te raden. Het is streng verboden
en de plaatselijke bevolking wil absoluut geen risico lopen hierin.
De kans dat je wordt aangegeven is dus groot. Geniet liever van de
sublieme rum (club Havana) of ga naar Jamaica.
Wees voorzichtig met invoer en ook uitvoer van zaken.
De douane is kritisch. Een pakje shag levert problemen op
omdat men hierin drugs vermoedt. Is men eenmaal overtuigd en ziet
men het als tabak dan is het ijs gebroken. Uitvoer van kunstvoorwerpen
is problematisch. Voor ieder voorwerp behoort een kwitantie aanwezig te zijn
als bewijs van betaling van uitvoerrechten. Dit moet op een speciale vestiging
worden verkregen. Dit gaat op voor de meest basale schilderijtjes
die je op straat koopt.
In heel Cuba kun je tegen betaling logeren bij plaatselijke bevolking (casas particulares).
Deze mensen moeten hiervoor een speciale vergunning hebben.
Er is eigenlijk bijna altijd wel een plaatsje te vinden. Alleen Holguin
en Havana kan een probleem opleveren. Dit zijn namelijk de enige plaatsen
waar een buitenlander met een Cubaan(se) een overnachting mag boeken, en
dat schijnt hier dan ook zeer regelmatig voor te komen. De maatregel is
uiteraard bedoeld om prostitutie tegen te gaan, en wordt tamelijk consequent
nageleefd.
Verder is het nuttig te weten dat erg veel wordt gewerkt met
commissie. Iedereen die jou dus aanbrengt bij een logeeradres ontvangt daarvoor
een commissie voor iedere nacht dat je daar blijft. Veel mensen zullen je dus
willen begeleiden naar een adres om de hoek. De commisie betaal je uiteraard
uiteindelijk zelf.
Hospita's proberen je ook altijd door te sturen naar bevriende
hospita's, want ook dan werkt het, zelfs 200 km verderop. Zelf noemen ze dit
"una cadena"(een keten). Het werkt wel, doe je het niet, en zoek je het zelf uit
dan heb je meer werk, vaak met een minder goed resultaat. Afdingen werkt beperkt,
zeg tot 10% als je langer blijft. Verwacht voor een tweepersoonskamer 20 tot 30 dollar
per nacht te betalen. Uiteraard kan ook hier alleen worden betaald
met 'pesos convertible'(dollars dus).
Dingen waarop je wilt letten :
vind je de hospita sympathiek (je zult haar zeer vaak spreken), hoeveel verkeersherrie kun je verwachten door
je slaapkamerraam, is er een goede watervoorziening ook als de reguliere drinkwatervoorziening
uitvalt, heb je enige privacy (meestal woon je midden tussen de familie), hoe zijn
de culinaire vaardigheden van je hospita (vaak de enige mogelijkheid een maaltijd te krijgen
die een doorsnee tourist bevredigt).
Reizen met openbaar vervoer is goed en comfortabel. Toeristen maken meestal gebruik
van de meest luxueuze maatschappij "Viazul" (airconditioned). De tweede klas maatschappij (Astro) is minder
comfortabel maar nog steeds niet al te slecht. Deze bus doet er echter door frequent stoppen
langer over en is niet heel erg veel goedkoper. Verwacht ongeveer 40 dollar te betalen voor 500km.
Bustickets voor Viazul koop je vooraf bij het busstation, of bij vertrek indien er nog plaats is.
Kaartjes zijn op stoelnummer, dus dit ontslaat je van de verplichting deel te nemen aan het
'in de rijstaansysteem' dat in overige vervoermiddelen geldt. En, wonderwel, de bussen rijden op tijd!
Dit geldt niet voor de trein. Vier uur vertraging is niets bijzonders. Geen aanrader.
Al met al kom je op deze wijze in alle grote plaatsen.
Kleine plaatsjes (off the track) zul je vaak met lokale bussen of taxi's moeten bereiken.
Diehards kunnen proberen achterop een vrachtauto te reizen, deze 'camiones' dienen ook als openbaar vervoer.
Echter het uitvinden van hoe, wat, waar,wanneer en waar naartoe is niet eenvoudig.
Voor het 'ontsnappen' uit een resort zul je op een taxi zijn aangewezen,
die je ongetwijfeld een rib uit je lijf sloopt.
Taxi's kennen een metersysteem. Indien de gelegenheid zich voordoet zal men hieronder
uit proberen te komen, niet in jouw voordeel naar ik vermoed. Taxi's zijn niet zeer goedkoop.
Zeg 20 dollar voor 20 minuten. De fietstaxi is verboden voor toeristen (staat veel te koloniaal).
Tegen dollars doet men het wel, maar de berijder loopt een risico op een boete
(en verrekent deze dus vooraf met jou).
De paardentram mag officieel ook niet,
maar dit kan nog wel eens lukken voor twee pesos (10 dollarcent).
Het huren van een auto is ook een mogelijkheid, reken echter niet op 'Amerikaanse brandstofprijzen'. Brandstof is schaars en duur!!
Pas op je spullen bij het meenemen van lifters (hear say).
Voor het vinden van logeeradressen is een reisboek handig, hoewel je bij het busstation
struikelt over de aanbieders. Ik heb gebruik gemaakt van de 'lonely planet' die
ik niet zeer overzichtelijk vond maar hij voldeed.
Internet voorzieningen zijn in de grotere plaatsen wel voorhanden, maar het werkt
allemaal niet zeer prettig of snel. Je moet vooraf je paspoort laten zien, een kopie wordt
gemaakt en je werkt onder een eigen inlog. So bi brother is watching you.!!
Mind your language.
|
